Það fer nú að verða verra ferðaveðrið

Halló

Islandczycy często mówią do turystów takie słowa:

Nie podoba ci się obecna pogoda? Poczekaj chwilę, zaraz będzie zupełnie inna.

Rzeczywiście, islandzka pogoda jest bardzo różnorodna i zmienna. Raz zła, raz dobra.

W sumie, tak jak życie.

Dobre chwile mijają jak i te złe.

Ludzie przychodzą i odchodzą.

Wystawiają cię do wiatru, a na nich miejsce przychodzą kolejni, którzy robią to samo.

I tak w kółko. 

Dlatego nie ufam ludziom.

Już jako małe dziecko się sparzyłam, a teraz nie chcę, by się to powtórzyło.

Boję się, ale w sumie po co?

Niektóre miejsca przynoszą mi na myśl same dobre wspomnienia.

Tak jak to miejsce.

Blog był dla mnie zawsze jakąś ostoją mojej kreatywności.

A to wszystko zaczęło się pięć lat temu, na pingerze.

Miałam wtedy dziewięć lat i chciałam się dzielić sobą w internecie. Modelina, rysunki - tylko to było istotne.

Za cztery dni będzie piąta rocznica.

Nie mogę w to uwierzyć, że wtedy się nie poddałam.

Byłam bardzo wytrwała, mimo, że wtedy nikt nie komentował moich postów.

Robiłam to dla siebie, a zabawa była przednia.

Potem lalki i blogger, nowy rozdział. Jestem z siebie dumna, bo mimo, że miałam przerwy, to nigdy się nie poddawałam, nie mówiłam, że z tym skończę, bo nie chciałam.

Przecież od tego się wszystko zaczęło.

Moje inne media społecznościowe (mimo, że są o wiele popularniejsze niż ten blog) nigdy nie dorównają bloggerowi. Pisanie tutaj nawet po takiej przerwie sprawia mi taką radość, że nawet nie wiem jak to ująć.

Czuję euforię.

W ten sposób chcę powiedzieć, że wracam.

Kocham Was.

Cieszę się, że tu jestem.